Zamda Adalet Nerede? Üst Düzey Yüzler Gülerken Emekli ve Asgari Ücretli Yine Unutuldu
“Bir Ülkenin Vicdan Ölçüsü: Kimin Maaşı Ne Kadar Arttı?”
Temmuz ayı maaş zammı dönemi bir kez daha ekonomik eşitsizliği gözler önüne serdi. Enflasyon, hayat pahalılığı ve geçim sıkıntısı derinleşirken yapılan zamlar toplumun her kesimine eşit yansımadı. TÜİK’in açıkladığı %16,67’lik altı aylık enflasyon oranı üzerinden yapılan hesaplamalar, gelirin değil, adaletsizliğin yeniden dağıtıldığını gösteriyor.
Cumhurbaşkanı ve Bakanlara Rekor Artış:
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın maaşı Temmuz zammıyla 55.479 TL, Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’in maaşı ise 51.821 TL arttı. Erdoğan’ın maaşı, TBMM Başkanı maaşına endeksli olduğu için otomatik olarak artarken, toplam aylık geliri 411.800 TL oldu. Bakan maaşları 235.527 TL’ye, milletvekili maaşları 229.676 TL’ye yükseldi. Emekli milletvekili aylıkları da 149.121 TL oldu.
Bütün bu rakamlar kamuoyuna "ülke kemer sıkıyor" mesajlarının verildiği bir ortamda duyuruldu.
Emekli ve Asgari Ücretli Yine Geri Planda:
Zamdan en az payı alan ise yine emekliler ve asgari ücretliler oldu. En düşük emekli maaşına sadece 2.412 TL zam yapıldı. En düşük emekli maaşı 14.469 TL’den 16.881 TL’ye çıkarıldı. Bu artış, markette bir haftalık alışverişin bile karşılığı değil.
Asgari ücretliye ise hiç zam yapılmadı. Yani milyonlarca asgari ücretli, yılın ikinci yarısında artan gıda, kira, ulaşım fiyatlarıyla baş başa bırakıldı.
Resmi Rakamlarla "Gerçek Hayat" Arasında Derin Uçurum:
TÜİK verilerine göre 6 aylık enflasyon %16,67. Ancak vatandaşın çarşıda, pazarda, markette hissettiği enflasyon çok daha yüksek. Kiralar yüzde 100’leri bulmuş, temel gıda ürünlerine zam üstüne zam gelmişken, resmi enflasyon oranına göre yapılan zamlar halkın alım gücünü artırmak bir yana, sadece “açlık sınırı altına düşmemeyi” hedefliyor.
Adaletsizlik Üzerine Kurulu Bir Maaş Politikası:
Toplumun en üst gelir grubundaki siyasi ve bürokratik kesim, aldığı zamlarla maaşlarına on binlerce lira eklerken, emekli ve çalışan kesim sadece kırıntılarla yetinmek zorunda bırakıldı.
Bu durum ekonomik bir tercih değil, aynı zamanda bir adalet, vicdan ve yönetim anlayışı meselesidir.
Bir ülkede Cumhurbaşkanı maaşıyla en düşük emekli maaşı arasında 24 kattan fazla fark varsa, bu fark sadece ekonomik değil, aynı zamanda sosyal bir uçuruma da işaret eder.
Nereye Gidiyoruz?
Maaş politikaları, devletin vatandaşına olan bakışını yansıtan bir aynadır. Bugün o aynaya baktığımızda, yukarıdaki yüzlerin güldüğü, aşağıdaki milyonların ise alın teriyle ayakta kalmaya çalıştığı bir tablo görüyoruz.
Bu tablonun sürdürülebilirliği, sadece ekonomiyle değil, toplumsal huzur ve siyasi istikrarla da doğrudan bağlantılıdır. Çünkü açlık sınırında yaşayan bir toplumda demokrasi de, adalet de tam olarak işlemez.
Sonuç Yerine:
Ülkenin en tepesindeki isimler 50 bin TL’lik zam alırken, emeklilere 2 bin TL, asgari ücretliye ise hiçbir şey verilmemesi, vicdanlarda ağır bir iz bırakmıştır.
Sadece "devletin kasası dolu mu?" sorusunu değil, "devlet, halkına ne kadar adil davranıyor?" sorusunu da sormanın zamanıdır.
İşte tam da bu yüzden bu köşenin başlığı şöyle:
"Zamda Adalet Nerede? Üst Düzey Yüzler Gülerken Emekli ve Asgari Ücretli Yine Unutuldu"