Gültekin, bu sürecin sonunda Türkiye’nin siyasi yapısının Lübnan veya Irak modeli gibi mezhepsel ve etnik temsile dayalı bir yapıya evrilebileceğini öne sürdü. Örneğin, cumhurbaşkanının bir etnik gruptan, meclis başkanının başka bir mezhepten olması gibi bir denge sisteminin kurulabileceğini söyledi. Bu modelin, toplumsal ittifaklara dayalı bir siyaset zemini oluşturacağını ve artık %50+1 gibi çoğunlukla seçim kazanmanın mümkün olmayacağını iddia etti.
Gültekin, bunun sadece anayasa değişikliği değil, aynı zamanda Türkiye’nin siyasal sisteminde köklü bir dönüşüm olasılığına işaret ettiğini böyle bir sistemin temsilde adalet açısından bazı çevrelerce olumlu görülse de, kimlik temelli siyaset riskini de beraberinde getireceğini belirtti.
Levent Gültekin öngörülerine şöyle devam etti:
Kemal Bey CHP’nin başına geçip anayasa yapmayı kabul ettiğinde çarkın bir parçasına dönüşmüş olacak. Çarkın parçasına dönüştüğünde artık kimin cumhurbaşkanı olacağına devlet karar verecek. Diyelim ki Kemal Bey ile beraber anayasa yaptılar. Her şey bitti sonra oturacaklar aynen Lübnan gibi diyecekler ki cumhurbaşkanı eğer filan kişi olacaksa meclis başkanı da falan kişi olacaktır. Meclis başkanı falan kişi olacaksa aynen Irak'taki gibi Cumhurbaşkanı Kürt, Başbakan Şii bazen bunlar yer değiştiriyor. Meclis başkanı da diyelim ki Sünni, Lübnan'da da öyledir. Meclis başkanı diyelim ki Hristiyansa başbakan sünni. Muhtemelen o anayasayla beraber bizim siyaset zeminimiz de biraz buna doğru kayacak. Çünkü toplumsal bir ittifakla artık %52 ile biri çıkmayacağı için önceden ittifaklarla oluşacak.
Kaynak: Haber Merkezi
